Anahita95

 

<p> اهمیت تنجیم که مبنای علمی ندارد و همواره اولیاء خدا1 آن را مذمت کردهاند، از آنجاست که بیانکنند? اعتقادات و افکار قدما در باب جهان، انسان، سرنوشت و خیر و شر است. موضوعی که در ایران تاکنون پژوهشگران بدان یا اصلاً توجه ننموده و یا بندرت در باب آن به اشاراتی اکتفا نمودهاند (محمدی،85:1370). مدیرحوزه های علمیه در پایان سخنان خود، خواستار فرهنگسازی پیرامون نام "حمزه" با برگزاری مسابقه و تشویق کسانی که نامشان"حمزه" است، شد. دستاویز قراردادن الوهیت ائمه و سوءاستفاده از نام و موقعیت آنها، باعث شد برخی از غلات بهمنظور دستیابی به مال و منال، خود را پیامبر و منصوب از طرف ائمه(ع) معرفی کنند. معنای کلام امام این است که امامان خواستی به جز خواست خدا ندارند؛ از این رو، ایشان مسیر دستیابی به احکام الهیاند. ↑ ریشهری، دانشنامه امام حسین، 1388ش، ج3، ص166-3.17. ↑ «مصائب قرون وسطایی اروپا» . پدیدة غلوّ11 و افراطگرایى یکى از آفاتى است که در طول تاریخ، گریبانگیر تمام مذاهب و مکاتب، اعمّ از الهى و غیرالهى، شده است. علم نجوم علمی است که مبنای آن پژوهش و مشاهده و رصد دقیق اجرام آسمانی و حرکتهای آنهاست. تنجیم: علم احکام نجوم در عربی تنجیم نام دارد و اسامی دیگری همانند اخترشماری، علمالنجامت، صناعت احکام،  آکادمی ژرف اندیش شماری، اخترگویی و گاه طالعبینی هم برای آن به کار برده شده است.</p>

<p> جلیلیان (1391) در مقال? «ایرانگرایی در اخبارالطوال ابوحنیفه دینوری» و عباسی (1392) در مقال? «توجه به ایران و ابعاد ایرانیگری در تفکر تاریخنگاری دینوری»، تنها با چشماندازی ایرانی و ملیگرایانه، رگههایی از ایرانگری و میهندوستی دینوری را گزارش کرده و از هرگونه توضیح و بررسی احکام نجوم و پیشگویی حوادث تاریخی خودداری کردهاند. تاریخنگاری اسلامی با تدوین سیره پیامبر(ص)، بر مبنای اصول علم حدیث آغاز شد؛ سپس تکنگاریهای متعددی تألیف شد و از آن پس تاریخنگاری اسلامی وارد مرحل? جدیدی شد و به وقایعنگاری توجه شد. جلالی و همکاران (1390) نیز در اثر خود با نام «رویکرد روانشناختی اجتماعی دینوری در اخبارالطوال»، با استفاده از مؤلفههای اصلی علم روانشناسی اجتماعی، میزان دخالت ارزشها در تاریخنگاری دینوری و علت نوع نگرش او را بررسی کردهاند؛ به گونهای که در این اثر، به موضوع احکام نجوم هیچ اشارهای نمیشود. ابوحنیفه احمد بن ­داود بنِ وَنَنْد دینوری، مورخ و منجم قرن سوم قمری، از مورخانی است که اهمیت دادن به پیشگوییهای اهل «احکام نجوم»، دستکم در نمونههای معدودی، در ذکر برخی از رخدادها و وقایع تاریخی در دیدگاه تاریخمآب او تأملبرانگیز است.4 او در کتاب اخبارالطوال، بهندرت به پیشگوییهای منجمان توجه کرده است؛ اما همان نمونههای محدود را بهگونهای مطرح کرده است که تحقق قطعی و یقینی تشخیص صحیح اهل احکام نجوم را نشان میدهد. </p>

<p> او رخدادهایی را که در متن آنها بحث از پیشگویی و احکام نجوم است، به تفصیل بیان کرده است؛ در حالی که از حوادث مشابه که دربردارند? نکات پیشگویانه نیست، چشمپوشی کرده یا از آنها بسیار گذرا و با اغماض عبور کرده است. 1. خوشنواز : نوازنده ی بزرگی که گفت روگو بنو دوست قلی خان مییر الممالک در خاطرات چند از او یاد کرده اند. گاهی بیهقی در عین کمال ایجاز، حق مطلب را ادا کرده است که نمودار موقعشناسی و توانایی او در نویسندگی است. او هم آهنگسازی میکرد و هم از نوازندگان چیرهدست ارگ بود. بایگانی شده از نسخه اصلی در 7 ژوئیه 2018 . قرآن مسئل? غلوّ در دین را مطرح کرده است و با خطاب «اى اهل کتاب در دین خود غلو مکنید»12 (نساء، 171)، از یهودیان و مسیحیان مىخواهد دست از غلوّ خود بردارند و عُزیر(ع) و عیسى(ع) را از حدّ، بالاتر نبرند.13 رسول خدا(ص) غلوّ را عامل اصلی نابودی امتها و دینهای پیشین معرفی کردند و مسلمانان را از آن برحذر داشتند (ابنحنبل، 1416: 2/427). ادعای اصلی غلات مبنیبر الوهیت رسول خدا(ص) و ائمه(ع)، با آموزههای اسلام در تضاد واضح و آشکار است (کلینی، 1407: 1/11تا13). داعیان این تفکر در پوشش دوستی اهلبیت، باورهای خود را ترویج میکردند. </p>

<p> تفکر افرادی که به طور مسلم با تبلیغات مسموم غالیان، علیه شیعه و امام شیعیان موضعگیری منفی داشتند و منجر به واگراییهایی در جامعه شده بودند. احادیث بسیاری که راویان درباری در فضیلت ابوبکر،19 عمر،20 عثمان،21 معاویه 22 و برخی دیگر از صحابه23 و خلفای اموی24 و عباسی25 ساخته بودند، نشان میدهد پدیدة غلو به شیعه اختصاص نداشت و در بین اهلسنت، غالیان بسیاری وجود داشتند. ایشان در مواجهه با پدیدة افراطگرایی اسلامی، از دو روش روشنگری و برخورد قاطعانه بهره میبردند. روش روشنگری امام شامل برخورد هدایتی و پاسخگویی به شبهات بود و برخورد قاطعانه اعمالی مانند لعن و حکم قتل را دربرمیگرفت. بهرهگیری امام از شیوة اهلحدیث، یعنی مناقشه و نقد اسناد روایتها در بیان بطلان این روایتها، به طور مسلم به موضعگیری بزرگان و عام? اهلسنت علیه خود و مذهب تشیع منجر میشد. این تمدن، همان طور که توسط فردوسی توصیف شده است، نمایانگر باوری عام است.در این باور، تمام چین امروزی شناخته نشده بود و تنها غرب و جنوب غربی این کشور که به مرزهای ایران نزدیک تر از مرکز و شرق این کشور است، عنوان چین داشت. در خلال مطالبی که مربوط به رضاداد است هیچ چیزی مبنی بر ازدواج او و ژانت نیست، اما ناگهان پس آزادی وی از زندان، نامهای از پاریس پیدایش میشود که نشاندهندهی ازدواج آن دو است، با عکسی از دخترشان که رضاداد از وجود او اطلاعی نداشته است